Nadrzędnym celem kardioonkologii jest umożliwienie bezpiecznego stosowania najlepszego leczenia onkologicznego u pacjentów z chorobą nowotworową poprzez minimalizację toksyczności sercowo-naczyniowej.
Wspólne czynniki ryzyka sercowo-naczyniowego mogą być odpowiedzialne za rozwój lub progresję nowotworu, jak i za przedwczesną chorobowość i umieralność z przyczyn sercowo-naczyniowych.
Modyfikowalne czynniki ryzyka sercowo-naczyniowego: nadciśnienie tętnicze, otyłość, cukrzyca, zespół metaboliczny i zaburzenia lipidowe, wciąż są niedostatecznie rozpoznawane i leczone u pacjentów po zakończonym leczeniu onkologicznym. Mając na celu poprawę rokowania u pacjentów po przebytej chorobie nowotworowej w kolejnych latach życia, zaleca się wczesne rozpoznawanie i lecznie tych czynników.
Nadmierna masa ciała zwiększa ryzyko nawrotu choroby nowotworowej i zmniejsza prawdopodobieństwo przeżycia bez choroby oraz łącznej przeżywalności wśród osób, u których rozpoznano nowotwór.
Diagnostyka i leczenie zaburzeń lipidowych u pacjentów po chorobie nowotworowej, wpływa na ich rokowanie w kolejnych latach życia. Stwierdzono korzyści w postaci zmniejszenia umieralności ogólnej, a także częstości występowania nawrotów nowotworu.