Witamina K została odkryta przez duńskiego biochemika Henrika Dama dzięki obserwacji podskórnych i śródmięśniowych wybroczyn u hodowlanych kurcząt karmionych wyłącznie produktami niskotłuszczowymi, pozbawionymi roślinnych steroli.
Witamina K, "witamina koagulacji", należy do grypy witamin rozpuszczalnych w tłuszczach, obejmującej szereg związków takich jak filochinon (postać witaminy K1, syntezowana przez rośliny), menachinon (postać K2, syntetyzowana przez bakterie), menadion (postać K3, syntetyczny analog witaminy K). Źródłem witaminy K są oleje roślinne, zielone warzywa, owoce, zboża, natto i produkty mleczne. Często jej podaż z diety jest ograniczona u osób przyjmujących leki przeciwkrzepliwe. Jednak według najnowszych wytycznych American College of Chest Physicians (AACP) spożycie produktów spożywczych dostarczających witaminę K jest wskazane i nie należy specjalnie zmniejszać jej podaży z diety lub zwiększać za pomocą suplementów diety u osób będących pod stałą kontrolą leczenia przeciwkrzepliwego. Takie stanowisko wynika z ochronnego wpływu witaminy K2 na naczynia krwionośne, polegające na zapobieganiu procesom miażdżycy.